Γιώργος Πανταζής Το να είσαι κινηματογραφιστής δεν είναι επάγγελμα αλλά είναι τρόπος και στάση ζωής

ΓΙΏΡΓΟΣ ΠΑΝΤΑΖΉΣ
Τα Χανιά θα μπορούσαν να αποτελούν ένα τεράστιο κινηματογραφικό στούντιο και να έχουν τεράστια έσοδα από αυτό.

Υπογράφει: Παντελής Σπυριδάκης
Φωτογραφίες: Πέτρος Παττακός www.petrospattakos.com,
Σωτήρης Ζάχος www.zaksphotography.net,
Θωμάς Τσάτσας www. tsatsas.gr

Είναι πολύ δελεαστικό να σηκώσεις την κουρτίνα ή να μπεις στην πίσω άκρη μιας κινηματογραφικής ταινίας, μιας διαφήμισης την ώρα που γυρίζεται ή ενός viral video τη στιγμή που γράφουνε στο δρόμο. Ή στο κάτω κάτω
της γραφής να το κάνεις αυτό με μια συνέντευξη
που θα σε τρυπώσει μέσα.
Πού; Σε αυτό που λέμε τόσα χρόνια
“τι γίνεται πίσω από τις κάμερες;”
Ο Γιώργος Πανταζής είναι σίγουρα ο “άνθρωπός” μας, γιατί κατάφερε να βρει καλοκαιρινό κενό και κάναμε κι ένα τύπου reunion. Οpen – up ήταν αυτό, σίγουρα όχι μια κλισέ συνέντευξη, αφού θα μάθετε για Νέα Τηλεόραση, για το viral video “Ο Αδερφός μου”, για τον Θοδωρή Παπαδουλάκη που τα λένε κάθε μέρα και τι στην ευχή έκανε ο 7 χρονος Γιώργος που χοροπηδούσε πάνω κάτω στον καναπέ μπροστά από την τηλεόραση; Τις διαφημίσεις περίμενε!
Οpen – up λέμε και το εννοούμε!

Έχεις υπηρετήσει δελτία, εκπομπές, εκλογές, live, μαγνητοσκοπημένα, εμπορικά και αφιερώματα – ντοκιμαντέρ. Ποια είναι η ολοδική σου μεριά;
Mέχρι το 2004, που μου έγινε πρόταση από τη Νέα Τηλεόραση, να αναλάβω τα γραφικά και το μοντάζ σε κάποιες εκπομπές και διάφορες διαφημιστικές παραγωγές, τα μάθαινα όλα εκείνη την περίοδο. Η Νέα Τηλεόραση για 9 χρόνια, έγινε το σχολείο μου. Το βράδυ διάβαζα για τεχνικά και καλλιτεχνικά στο σπίτι και την ημέρα τα εφάρμοζα στη δουλειά.
Τώρα πλέον βρίσκεσαι σε άλλη επαγγελματική φάση;
Από το 2006 συνεργάζομαι με την Indigoview σαν freelancer σκηνοθέτης και οπερατέρ. Από το 2007 άνοιξα και τη δική μου εταιρεία (Atheaton films) με την οποια ασχολούμαι αποκλειστικά με την βιντεοσκόπηση εκδηλώσεων.
Ποια ήταν η αφορμή για να ξεκινήσει η ενασχόλησή σου με την κινηματογράφηση;
Πάντα αγαπούσα την ωραία εικόνα και τη μουσική. Και πάντα η διαφήμιση ήταν αυτό που με μάγευε στην τηλεόραση. Μπορεί να διασκέδαζα με τα παιδικά cartoons (όπως όλα τα παιδιά) αλλά η διαφήμιση, ήταν κάτι το ξεχωριστό! Την ίδια περίοδο η μητέρα μου αγόρασε την πρώτη της κάμερα και πολύ γρήγορα το αγαπημένο της χόμπι (οι φωτογραφίες και το βίντεο) έγινε οικογενειακή υπόθεση. Όλες μας οι παιδικές αναμνήσεις είναι μικρές ταινιούλες.
Τώρα κατακλυζόμαστε από το ίντερνετ. Όταν δεν υπήρχε, εσύ πώς ψαχνόσουνα, από που έβρισκες το υλικό σου;
Σήμερα το internet αποτελεί την κύρια πηγή πληροφόρησης. Παλιότερα όμως, το να εμβαθύνεις σε κάποιο θέμα, όπως η κινηματογράφηση, το σενάριο ή η σκηνοθεσία δεν ήταν τόσο εύκολο. Η κύρια πηγή πληροφορίας το 2004, ήταν η βιβλιογραφία και η συνεργασία με παλιούς επαγγελματίες του χώρου. Από τα πρώτα χρόνια θυμάμαι τα ξενύχτια διαβάζοντας και δοκιμάζοντας τεχνικές στο μοντάζ η στο 3D studio Max. Θυμάμαι τις συζητήσεις με φίλους που δεν περιείχαν τίποτε άλλο εκτός από κάμερες, φακούς και τεχνικές αναλύσεις σε βαθμό που οι υπόλοιποι της παρέας, από ένα σημείο και έπειτα πίστευαν ότι μιλάμε σε άλλη γλώσσα!


Έχεις καθημερινή τριβή λόγω της δουλειάς, με τον “μάγο” της εικόνας και της σκηνοθεσίας, τον Θοδωρή Παπαδουλάκη. Εκεί τι συμβαίνει συνήθως;
Ο άνθρωπος που με έχει βοηθήσει περισσότερο στην επαγγελματική μου καριέρα είναι ο αγαπημένος μου φίλος σκηνοθέτης Θοδωρής Παπαδουλάκης. Από το 2006 μέχρι και σήμερα συνεργαζόμαστε σχεδόν σε καθημερινή βάση. Πάντα έχουμε μία συζήτηση η οποία μετατρέπεται σε διάλεξη για θέματα που αφορούν τη δημιουργικότητα, την εικόνα, την παραγωγικότητα, την επιχειρηματικότητα στο χώρο των media, τη σκηνοθεσία και το σενάριο. Αλλά δεν είναι μόνο οι γνώσεις του. Είναι το παράδειγμα που θέτει ως άνθρωπος στους γύρω του. Με την εργατικότητα του, την ευγένεια και την ανθρωπιά του. Παρά τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της εποχής, καταφέρνει να κλείνει τ’ αυτιά του σε όλες τις δικαιολογίες και να κρατάει τη δημιουργικότητά του ψηλά. Να βρίσκει συνεχώς έμπνευση από την Κρήτη του. Είναι ο άνθρωπος που μου έχει μάθει να βλέπω τα πράγματα σε βάθος και να αναζητώ πάντα την ουσία.
Σημαντικότερο ρόλο σε μια καλή παραγωγή παίζει η εικόνα / τοπίο, η μουσική ή το καλό μοντάζ;
Πέρα από την εικόνα, είναι η ιστορία της οποίας όλοι εμείς είμαστε υπηρέτες. Μια υπέροχη ιστορία που διηγήθηκε η Ιndigo View ήταν η ιστορία της δημιουργίας της ΑΝΕΚ. Ήταν ένα από τα πιο συγκινητικά μοντάζ που έχω κάνει ποτέ. Συμμετείχα σε όλα τα κομμάτια της παραγωγής. Από τη συλλογή του υλικού, το χτίσιμο της ιστορίας, τη σκηνοθεσία και φυσικά το μοντάζ. Είναι η απόδειξη ότι, όταν οι άνθρωποι ενώνονται, μπορούν να ξεπερνούν όλα τα εμπόδια και να λειτουργούν για το κοινό καλό.
Υπάρχει περιθώριο νέα παιδιά να μπορέσουν να σταθούν στη δουλειά ή είναι πολύ σκληρή η πραγματικότητα και τα εκδιώκει;
Στη δουλειά μας υπάρχει χώρος για νέα παιδιά και ενθαρρύνω τους νέους να ασχοληθούν. Φυσικά, πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για το γεγονός ότι τους περιμένει μία σκληρή δουλειά. Γενικά, το να είσαι κινηματογραφιστής, θα έλεγα ότι δεν είναι επάγγελμα αλλά είναι τρόπος και στάση ζωής. Θα πρότεινα κάποιος να ξεκινήσει πηγαίνοντας σε μία σχολή, μόνο και μόνο για να μπορέσει να μάθει τους κανόνες, “you have to learn the rules before you break the rules”. Σε κάθε περίπτωση ο κανόνας των δέκα χιλιάδων ωρών ισχύει και εδώ. Είναι ένας κανόνας που μας λέει ότι για να καταφέρεις να γίνεις master σε μία δουλειά ή δεξιότητα, απαιτούνται 10.000 ώρες πρακτικής εξάσκησης.
Ποια είναι τα στάδια που ο κόσμος ελάχιστα υποψιάζεται, μέχρι να δει στην οθόνη του ένα ολοκληρωμένο προϊόν;
Αυτό που ελάχιστα υποψιάζεται ο κόσμος, είναι το πόσα άτομα δουλεύουν πίσω από ένα video μέχρι αυτό να προβληθεί στην οθόνη. Η πρώτη επαφή του πελάτη είναι με τον διαφημιστή του. Καταστρώνεται μία στρατηγική: τρόποι προβολής στα social media, η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, ποδοσφαιρικοί αγώνες ή άλλα γεγονότα. Δημιουργία κάποιου concept για τη διαφημιστική ταινία. Αυτό το concert έρχεται σε εμάς, την εταιρεία παραγωγής και σε πρώτη φάση το βλέπει ένας σεναριογράφος, ενα σκηνοθέτης και ένας διευθυντής παραγωγής. Γίνονται κάποιες τροποποιήσεις και περνάει στο σκηνοθέτη ο οποίος ξεκινάει δουλειά. Η δουλειά του είναι να εξετάσει όλες τις παραμέτρους της ταινίας, ωστε να δημιουργηθεί ένα προϊόν
με συνοχή, με αισθητική και δυνατό συναισθηματικό αντίκτυπο. Εξετάζει όλες τις παραμέτρους, τις τοποθεσίες του γυρίσματος, το ενδυματολογικό, τη φωτογραφία, την κινησιολογία, το casting, τον ήχο (είτε είναι μουσική, είτε διάλογος). Αναθέτει στο διευθυντή παραγωγής όλα τα διαδικαστικά: άδειες, προσλήψεις, οργάνωση, catering, μεταφορές κ.τ.λ. Περίπου 20 άτο-
μα απασχολούνται σε μια παραγωγή, χωρίς να υπολογίζουμε τους ηθοποιούς.

Θυμάμαι τις συζητήσεις με φίλους για κάμερες και φακούς σε σημείο που οι υπόλοιποι πίστευαν ότι μιλάμε άλλη γλώσσα!

Τι αποφεύγεις περισσότερο και από πού αντλείς έμπνευση για τη δουλειά σου;
Αποφεύγω το στημένο και το ωραιοποιημένο. Πιστεύω ότι οι κινηματογραφιστές πετυχαίνουν στη δουλειά τους όταν φέρνουν αλήθεια στην εικόνα τους. Το ταξίδι μου δίνει έμπνευση. Τα websites flickr και Pinterest είναι σημεία ανεφοδιασμού της φαντασίας μου! Μπορεί να κοιτάω εικόνες για ώρες, να παίρνω ιδέες, να ταξιδεύω, να αρχειοθετώ. Μετά πάλι επιστρέφω, κοιτάζω αυτά που μου άρεσαν, προσθέτω και αφαιρώ εικόνες από τη συλλογή μου. Όμως η πραγματική πηγή έμπνευσης είναι η Κρήτη. Κάθε γωνιά, κάθε μπαλκόνι, κάθε μονοπάτι. Η θάλασσα
και η θέα από τα ψηλά! Όπου κοιτάξεις ένας πίνακας ζωγραφικής.
Τα πρώτα σου χρόνια πόσο πιο διαφορετικά ήταν από τα σημερινά;
Φαντάσου ένα 7 χρονο αγοράκι στο σπίτι. Βλέπει στην τηλεόραση το αγαπημένο του παιδικό (συνήθως looney tunes). Χοροπηδάει πάνω κάτω, γελάει, φωνάζει και γενικότερα το κατά-ευχαριστιέται! Διακοπή για διαφημίσεις… Ησυχία… Τα μάτια του γουρλωμένα, τα αυτιά του τεντωμένα! Παρακολουθεί με απόλυτη προσήλωση! Μαγεμένο. Ξαφνικά, η μαμά του από την
κουζίνα: “Γιωργάκη μη βλέπεις τόσες διαφημίσεις, θα χαζέψεις παιδί μου!” Ή κάτι τέτοιο. Κάπως έτσι τα θυμάμαι τελοσπάντων.
Τι προσέχεις πλέον στον τομέα της ποιότητας;
Ο βασικότερος λόγος για τον οποίο δεν ασχολήθηκα επαγγελματικά με την εικόνα ήταν η ποιότητα που είχαν οι κάμερες του εμπορίου μέχρι το 2005. Έπρεπε να επενδύσεις όσο περίπου κόστιζε ένα καλό αυτοκίνητο! Όμως η τεχνολογία εξελίχθηκε. Οπότε το 2006 αγόρασα την πρώτη μου επαγγελματική μηχανή. Μια Canon XHA1. Τώρα υπάρχουν κάμερες που ίσως βλέπουν
καλύτερα από το ανθρώπινο μάτι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ταινία του Θοδωρή Παπαδουλάκη “Ο αδερφός μου”, που με την τεχνική της διαφορετικής οπτικής γωνίας ουσιαστικά χαλάει την εορταστική ατμόσφαιρα των Χριστουγέννων αναγκάζοντας το θεατή να δει την ιστορία από τα μάτια αυτών που συνηθίζουμε εγωιστικά να αγνοούμε, ειδικά τις ημέρες εκείνες.
Η σχέση σου με τους Χανιώτες τόσες δεκαετίες μετά από ποια στοιχεία διέπεται;
Ζούμε σε μία τόσο όμορφη πόλη, μέσα στη φύση, δίπλα στις παραλίες με το πιο όμορφο καλοκαίρι. Πιστεύω ότι θα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες γι’ αυτό. Να κλείνουμε τα μάτια και να λέμε ευχαριστώ με όλη τη δύναμη της ψυχής μας! Μετά ας αρχίσουμε τη γκρίνια για τα πολιτικά και τα αθλητικά πάλι. Δεν πειράζει. Το μεγαλύτερο αγαθό που έχει αυτός ο τόπος, είναι οι άνθρωποι. Μαθαίνουν τη φιλοξενία από μικροί, μέσα στην οικογένεια. Είναι ανοιχτοί στην καινοτομία και στη δημιουργικότητα. Είναι άξιοι επιχειρηματίες και αναγνωρίζουν μια καλή πρόταση όταν αυτή τους δοθεί. Συνήθως όταν ξεκινήσει μια συνεργασία, η σχέση μας δε σταματάει ποτέ. Πάντα εξελίσσεται σε φιλία, αυτός είναι ο κανόνας. Όταν η Ιndigo View ξεκίνησε να κάνει παραγωγές στα Χανιά, ο όρος παραγωγή δεν υπήρχε. Όμως το τοπίο έχει αλλάξει και οι Χανιώτες ψάχνουν πλέον το ποιοτικό. Γιατί οι πελάτες είναι το ίδιο ψαγμένοι και ψάχνουν κάτι αντίστοιχο. Το “φτηνό” (δεν εννοώ σε κόστος αλλά σε ποιότητα) δεν έχει πέραση πια, γιατί το μάτι του ανθρώπου, με τόση πληροφορία είναι πολύ εκπαιδευμένο πλέον.
Τηλεόραση δε βλέπεις;
Τι; Τηλεόραση; Δεν τα ‘μαθες; Υπάρχει το Netflix!
Είναι τα Χανιά μια πόλη μυημένη / μαθημένη στις καινούριες παραγωγές, τις προσέχουν ή τις βάζουν σε δεύτερη μοίρα;
Τα Χανιά θα μπορούσαν να αποτελούν ένα τεράστιο κινηματογραφικό στούντιο και να έχουν τεράστια έσοδα από αυτό. Τα ίδια ή και περισσότερα από τον τουρισμό! Όμως για κάποιο λόγο δεν ενθαρρύνεται από τις κυβερνήσεις και τις πολιτικές. Πολλοί πιστεύουν ότι αν δώσεις χρήματα για τη δημιουργία μιας ταινίας, πάνε στον αέρα, αλλά δεν είναι αλήθεια αυτό! Σε καμία περίπτωση! Τα χρήματα που δίνεις στην ταινία είναι επένδυση και όταν η ταινία βγει στις αίθουσες και στις streaming platforms, παίρνεις μερίδιο, όσο σου αναλογεί από τα κέρδη της. Συνήθως, οι ταινίες πολλαπλασιάζουν το κεφάλαιο του επενδυτή. Αυτή την περίοδο υπάρχουν και κίνητρα για να επενδύσει κάποιος στον κινηματογράφο. Look it up!

Tags from the story
Written By
More from Go Hania

Μάνος Μαλαξιανάκης: Χανιώτης είσαι όταν αγαπάς τα Χανιά, άσχετα από την καταγωγή σου

Χανιώτης είσαι όταν αγαπάς τα Χανιά, άσχετα από την καταγωγή σου Σε...
Read More

Leave a Reply